3 หนุ่ม เปปเปอร์ พงศ์ภัทร์, กะก้อง มนตรี และ ต้นน้ํา เปี่ยมชล นักแสดงจากซีรีส์ ‘ไดโนซอร์รัก’ มาเคาะ ๆ บุกบ้าน ‘ปิว ธีรภัทร’ ในรายการ ‘Friend’s Day เพื่อนกันวันนึงส์ EP.2’ พวกเขาได้มาเผยทุกความสนิทและเหตุการณ์สุดพีคที่บอกแค่เพื่อนเท่านั้น
ช่วงที่ 1: Knock Knock !
ปิว: ยินดีต้อนรับนักแสดงจาก ‘ไดโนซอร์รัก’ ค่ะ
ต้นน้ำ: สวัสดีครับ สวัสดีพี่ ๆ ทุกคนครับ
ปิว: ดีใจมาก ๆ เลย
เปปเปอร์: ดีใจเหมือนกันครับ
ปิว: พี่เปปเปอร์ พี่ก้อง พี่ต้นน้ำ ที่มาเยี่ยมบ้านของพี่ปิววันนี้
ต้นน้ำ: พี่ปิวอยู่คนเดียวเหรอ
ปิว: อยู่คนเดียว ไม่มีใครอยู่เลย เป็นสาวเหงา
ต้นน้ำ: บ้านน่าอยู่
ปิว: เลยชวนไง อยากให้มาพูดคุยกันสักนิดนึง เผื่อใคร ๆ ผ่านไปผ่านมา แนะนำตัวกันดีกว่าว่าเป็นใคร ชื่ออะไรบ้าง
เปปเปอร์: สวัสดีครับ ‘เปปเปอร์ พงศ์ภัทร์’ รับบท ‘ไดโน’ ครับ
ก้อง: สวัสดีครับ ผม ‘กะก้อง มนตรี’ รับบทเป็น ‘น้องรัก’ สุดน่ารักครับ
ต้นน้ำ: ช็อตเลยกู
เปปเปอร์: อย่าเพิ่งช็อตสิ
ต้นน้ำ: สวัสดีครับ ผม ‘ต้นน้ำ เปี่ยมชล’ ครับ ผมเป็นผู้กำกับครับ
ปิว: ต้องบอกว่ามันเป็นธรรมเนียมของคนที่มาบ้านพี่ปิว จะต้องมีของมาฝาก ว่ามีอะไรหยิบติดไม้ติดมือกันมาบ้าง เริ่มที่ผู้กำกับของเราก่อนดีกว่า
ต้นน้ำ: ได้ครับ ของผมเป็นไวเลส
ปิว: อย่างงั้นเลย
ทีมงาน: เอามาจากบ้าน
ปิว: เอามาจากบ้าน ซึ่งคือบ้านฉัน
ต้นน้ำ: ล้อเล่น ของผมเป็นหนังสือครับ
ปิว: เป็นหนังสืออะไร
ต้นน้ำ: Sherlock Holmes
ปิว: อันนี้คืออ่านจริง?
ต้นน้ำ: อ่านจริง ตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ
ปิว โห อ่านตั้งแต่เด็ก ๆ สังเกตได้เลย
ต้นน้ำ: เหลืองหมดแล้ว
ปิว: เหลืองนิดนึง เราจะมาทดสอบว่าอ่านจริงใช่มั้ย
ต้นน้ำ: นั่นไง
ปิว: มุมขวาบนของหน้า 190 เขียนว่าอะไร
ต้นน้ำ: เป็นตัว ก
ปิว: เฮ้ย ไม่มี
เปปเปอร์: อ้าว อุตส่าห์ลุ้น ลุ้นตั้งนาน
ปิว: แซวเล่น ๆ มันบอกความเป็นตัวตนของต้นน้ำยังไงถึงหยิบมาฝากวันนี้
ต้นน้ำ: มันเป็นหนังสือเล่มแรก ๆในชีวิตที่เริ่มอ่านหนังสืออย่างจริงจัง พอได้อ่านแล้วมันสนุกมาก ทำให้เราเริ่มหาหนังสือมาอ่านเยอะขึ้น ๆ ซึ่งทำให้เราเรียนกฎหมายด้วย ต้องอ่านหนังสือเยอะ มันเป็นจุดเปลี่ยนให้ผมอ่านหนังสือ รู้สึกว่าเป็นเล่มนี้
ปิว: มีสตอรี่
ต้นน้ำ: แล้วก็ไปให้พระอาจารย์ลงของมา
กะก้อง: จริงเหรอ
ต้นน้ำ: เล่มนี้ขลังมาก
กะก้อง: จริงปะเนี่ย
ปิว: เอาละ
เปปเปอร์: เอาละ เริ่มละ
ต้นน้ำ: ไม่จริง
ปิว: ปกติพี่ต้นน้ำเขาเป็นประมาณนี้มั้ย
เปปเปอร์: ประมาณนี้แหละครับ
ปิว: จะได้เตรียมตัวรับมือก่อนว่าเพื่อนมาบ้านจะต้องยังไง ก็ถือว่าเป็นอีกหนึ่งอย่าง ที่บ่งบอกตัวตนความเป็นพี่ต้นน้ำ
ต้นน้ำ: ครับผม
ปิว: ถามสองคนนี้บ้างดีกว่า ว่าหยิบจับอะไรมาฝากพี่ปิวในวันนี้
กะก้อง: นี่ครับ (ตุ๊กตาสุนัข)
เปปเปอร์: น้อง
ปิว: น้องน่ารักอะ ทำไมถึงเป็นน้องหมาตัวนี้
กะก้อง: ตอนที่ผมอยู่ป.4 วันนั้นโรงเรียนจัดกิจกรรมวันคริสต์มาส แล้วเค้าให้เอาของที่จะจับฉลากไป แล้วผมเอานมไปจับฉลากครับ เพราะตอนนั้นคุณครูบอกว่าต้องเตรียมชองงบ 50 บาท เพื่อเอาไปจับฉลาก มันถึงช่วงที่เราต้องจับฉลากจริง ๆ แล้ว เราก็เอาไปจับรวมกับของเพื่อน ๆ แล้วมีเพื่อนคนนึงเขาจับได้ของผม
ต้นน้ำ: ดีใจแย่เลย
เปปเปอร์: เสียใจแย่เลย
กะก้อง: แล้วเขาเปิดมาแล้วบอกว่าไม่เอานมได้มั้ย แล้วเค้าก็โยนของผมทิ้งไปเลย ตอนนั้นผมเฟลจริง ๆ
ปิว: เป็นเศร้า
กะก้อง: ใช่ ๆ แล้วมีเพื่อนอีกคนเดินมาบอกผมว่า อย่างงั้นเดี๋ยวเรากินนมเองก็ได้ นมอร่อยจะตาย มานี่ ๆ แล้วเค้าก็ดูดนม อุ๊ย อร่อยจริง ๆ ด้วย เพื่อนเค้าก็เลยบอกว่างั้นแลกกับตุ๊กตามั้ย จะได้ไม่เฟลเพราะเหมือนเราเอาของตัวเองแล้วได้ของตัวเองกลับ เพื่อนก็เลยให้ตุ๊กตาตัวนี้มา เลยเป็นต้นเหตุ นี่เบอร์ 14 ครับ ก็คือมีเขียนเบอร์ไว้จริง ๆ
ต้นน้ำ: จับฉลากใช่มั้ย
กะก้อง: เบอร์จับฉลาก
ปิว: มีสตอรี่ แต่ว่าน้องไม่มีชื่อ
กะก้อง: น้องไม่มีชื่อ
ต้นน้ำ: เมื่อกี้เห็นเขียน 14
กะก้อง: ใม่ใช่ เขียนมาตั้งนานแล้ว
ปิว: ช็อตเลย
กะก้อง: เขียนนานแล้วครับ
ปิว: น่ารักอะ มาเป็นเพื่อนเรานะจ๊ะ ถ้าเพื่อนดูอยู่อยากบอกเพื่อนว่าอะไร
กะก้อง: ขอบคุณมากที่เป็นกำลังใจในวันนั้น สมมติว่าถ้าผมไม่ได้ตุ๊กตาตัวนี้ วันนั้นอาจจะกลับบ้านไปเฟลมากแน่ ๆ ครับ
ปิว: อยากรู้แล้วว่าของชิ้นสุดท้ายที่หยิบมาฝาก พี่เปปเปอร์หยิบอะไรมาฝาก
เปปเปอร์: เป็นนาฬิกาที่ซื้อมาครับ
ต้นน้ำ: รวย
เปปเปอร์: มีสตอรี่เหมือนกัน
ปิว: มันมีสตอรี่ยังไง
เปปเปอร์: ขออนุญาต นี่ครับ พอดีเลยอะ
ปิว: ได้นะ แมน ๆ ครับ ไหน อันนี้มีสตอรี่ยังไง
เปปเปอร์: ก็คือผมอยากมีทรัพย์สิน เรียกว่าอยากจะสะสมนาฬิกา แล้วชอบตัวนี้แต่ตอนนั้นตังค์ยังไม่มี ก็เก็บเงินแล้วแม่ก็ให้มานิดนึงแหละ คือผมขอแม่แล้วแม่ไม่ให้ซื้อเพราะมันแพงมาก ตอนนั้นที่ซื้อเงินในบัญชีเหลือไม่ถึงหมื่น แต่เราอยากได้ไง เราอยากมีของที่เอาไว้ใช้
ปิว: ลงทุน
เปปเปอร์: มีไว้ลงทุนด้วย หวงมาก
ปิว: สวยมากเลย
เปปเปอร์: นี่คือคนที่สองนะเพราะคนแรกคือต้นน้ำ ตอนต้นน้ำยืมไปใส่นี่ผมเหล่ตามอง เมื่อกี้ด้วยเห็นมั้ย
กะก้อง: แล้วเมื่อกี้พี่เปอร์บอกผมว่าอย่าโดนนะ ห้ามนะ
เปปเปอร์: หวงจริง ๆ
ปิว: เอาจริง ๆ ปะ
กะก้อง: ห้ามโดนนะ ๆ
ปิว: เอาจริง ๆ นะ ไม่กล้าขยับ ไม่เคยทำรายการแล้วตัวตื่นตัวเกร็งขนาดนี้มาก่อน
เปปเปอร์: เวลาผมไปเดินในรถไฟฟ้า เวลาเดินชนคนผมก็จะชอบกำมือไว้ หรือบางทีก็ต้องยกมือสูง ๆ ผมไม่ให้โดน หรือเฉี่ยวอะไรเลย เป็นคนหวงของมาก ๆ
ปิว: พี่ว่าพี่ต้องส่งมอบก่อน ตอนนี้พี่กลัว พี่เกร็งเหลือเกิน
กะก้อง: มันดีขึ้น ๆ ปลอดภัยแล้ว ๆ อัปเดตชีวิตบื้องต้นก่อนเข้าสู่ช่วงหาทำ
ปิว: วันนี้ตามธรรมเนียมแล้วพวกเธอทำถูกต้อง ก็คือมีของมาเยี่ยมเยียนที่บ้านได้รู้จักมักจี่มากขึ้น อยากให้อัปเดตชีวิตกันดีกว่าว่าช่วงนี้แต่ละคนทำอะไรกันอยู่บ้าง
กะก้อง: ช่วงนี้กำลังรอดูซีรีส์ที่ออนแอร์ครับ ซีรีส์เรื่อง ‘ไดโนซอร์รัก’ นะครับ
ปิว: ไดโนซอร์รักนี่กำลังเข้มข้นเลย ใช่มั้ยคุณผู้กำกับ
ต้นน้ำ: เจ้มจ้น
ปิว: สุด ๆ เลย มาถึงบ้านพี่ปิวทั้งที แล้วทั้ง 3 คนเป็นนักแสดง นี่ก็เป็นทั้งนักแสดง รวมถึงผู้กำกับด้วย วันนี้เรามาบ้านเพื่อนจะมานั่งคุยกับจุ๊บจิ๊บไม่ได้ มันก็ต้องมีกิจกรรมมาทำกันหน่อย เดี๋ยวเราไปเข้าสู่ช่วง หาทำ ค่ะ
ช่วงที่ 2: หาทำ
ปิว: คุณผู้กำกับ
ต้นน้ำ: ครับ
ปิว: วันนี้อยากจะลองเป็นผู้กำกับบ้าง อยากลองซ้อมดู
ต้นน้ำ: ยกให้เลย
ปิว: เพราะว่าเคยเป็นนักแสดงแล้วไม่รอด ให้พี่ต้นน้ำลองโค้ชหน่อยได้มั้ย โค้ชว่าถ้าเวลากำกับเราต้องดูอะไร ยังไงบ้าง ถ้าเป็นคู่นี้
ต้นน้ำ: ได้ครับ โอเค งั้นเดี๋ยวเราเอาเป็นซีนเพิ่งมาเจอกันครั้งแรกแล้วตกหลุมรัก เอาง่าย ๆ ไม่ต้องไดอะล็อกเยอะ พอซีนที่มันไม่มีไดอะล็อก สิ่งที่เราต้องโฟกัสเลยก็คืออินเนอร์ในแววตา อย่างคนนี้เค้าเป็นศิษย์เอกผมเลย
ปิว: จริงเหรอ
ต้นน้ำ: ก้อง
กะก้อง: ทำไม
ต้นน้ำ: ห้ามพูดนะ แสดงความรู้สึกทางสายตาอย่างเดียว เดี๋ยวพี่ปิวดูนะ ผมบอกอารมณ์ไหนก้องจะเปลี่ยนให้เลย
กะก้อง: แป๊ปนึง ๆ เบรกก่อน อันนี้เล่นผมกลับแล้วนะ
ต้นน้ำ: 1 2 3 โกรธ ดีใจ เสียใจ หิวข้าว เห็นมั้ย ๆ ทำได้ทุกอย่างบอกแล้ว
กะก้อง: เล่นผมกลับแล้วนะเนี่ย
ปิว: ถ้าบรีฟในซีนนั้นจะเป็นประมาณไหน เค้ามีคุยอะไรมั้ย
ต้นน้ำ: เราต้องบอกไดเรกชันนักแสดงก่อน อย่างเช่นซีนนี้เดี๋ยวจะให้ทั้งสองคนเดินมาแล้วชนกัน พอล้มลงไปปึ๊บ พี่ไดโนมองน้องรักแล้วบอกว่า ชอบว่ะ น้องรักงงอยู่ตอนนั้น คีย์เวิร์ดคือคำว่าชอบว่ะ แต่เราต้องดูสายตาเค้า
ต้นน้ำ: ใช่ ลองเปลี่ยนคำมั้ย เปลี่ยนคำว่าชอบว่ะ ไปเป็นอย่างอื่น
ปิว: งั้นวันนี้เราเปลี่ยนเป็นคำว่า หิว แต่ว่าอินเนอร์ต้องเป็นชอบ เดี๋ยวบรีฟเลย เอาเป็นคุยกันอยู่แล้วหัวชนกันแบบเล่น ๆ แล้วก็บอกว่าหิวด้วยอินเนอร์บอกชอบ
เปปเปอร์: โอเค
ต้นน้ำ: เดี๋ยวผมเป็นกล้องให้
ปิว: กล้องมาแล้ว 5 4 3 2 แอ็กชัน
เปปเปอร์: หิวว่ะ
ปิว: ยังไง
เปปเปอร์: หิวว่ะ (โน้มตัว)
ปิว: สู้เค้า
เปปเปอร์: บอกว่าหิวไง
กะก้อง: แล้วทำไมไม่ไปกินข้าวล่ะ
เปปเปอร์: ช็อตฟีลเหรอ
ปิว: แล้วไม่มีหัวชนกันก๊องแก๊งเลย
ต้นน้ำ: แบบนี้ก็คือ นักแสดงเล่นผิด
ปิว: ผู้กำกับต้องบอกว่า
ต้นน้ำ: คัท
ปิว: คัท
ต้นน้ำ: ถ้ามีวอร์ก็ปาได้
ปิว: อ๋อ ถ้ามีวอร์ก็ปาได้
กะก้อง: จะเอาจริงเหรอ
ปิว: เมื่อกี้เรายังไม่กล้าบิวด์เค้า
ต้นน้ำ: เราต้องมีมาด มีพาวเวอร์ผู้กำกับ
ปิว: 5 4 3 2 แอ็กชัน ยังไง อินเนอร์ต้องยังไง
เปปเปอร์: หิวว่ะ
ปิว: ยังไงต่อ ต้องทำไง
เปปเปอร์: หิวไง
กะก้อง: หิวเหรอครับ หิวมึงอะ
ปิว: อินเนอร์ต้องเข้าไปอีก
กะก้อง: หิวอะไรนะครับ
เปปเปอร์: หิวมึงไง
ต้นน้ำ: เล่นอย่างดีอะ ดี ดี
ปิว: คัท! ผู้กำกับหัวใจวายพอดี เมื่อกี้ถือว่าทำได้ตรงโจทย์ในเทคที่ 2
ต้นน้ำ: ใช่ครับ
ปิว: ในเทคที่สองทำได้ตรงโจทย์ ไม่ค่อยได้กำกับเยอะ เพราะเมื่อกี้มองสายตาของเปปเปอร์แล้ว ถือว่า เยี่ยม
ทีมงาน: ให้คะแนนลูกศิษย์หน่อย
ต้นน้ำ: โอเค เลิศเลย เอาจริงนะ อีกนิดเดียวได้แล้ว
ปิว: ได้แล้วคือ ได้เป็นคนดูแล้ว
ช่วงที่ 3: ไม่ใช่เพื่อน ไม่กล้าถาม
คุยกันมาพอหอมปากหอมคอแล้ว ก็เข้ามาสู่ช่วงสำคัญอย่าง ‘ไม่ใช่เพื่อน ไม่กล้าถาม’ ที่ เปปเปอร์ กะก้อง และ ต้นน้ำ มาเปิดใจเล่าความประทับใจตั้งแต่เจอครั้งกันแรก ความหมั่นไส้ (?) และแฉกันแบบหมดเปลือก ติดตามวิดีโอสัมภาษณ์แบบเต็ม ๆ ทาง YouTube: PewiiMar
บทความที่เกี่ยวข้อง
