แพทริคอนันดาเป็นคนแบบไหน
ผมเป็นคนง่าย ๆ เรียบง่าย อะไรก็ได้ หมายถึงเราใช้ชีวิตง่าย ๆ ทานอะไรก็ได้ ไปไหนก็ได้
ถ้าเห็นเราครั้งแรกคนส่วนใหญ่จะมองว่าเราเป็นคนอย่างไร
หลาย ๆ คนบอกว่าตอนยังไม่รู้จักกันรู้สึกว่าผมหยิ่ง น่าจะเพราะว่าผมนิ่ง พูดน้อย ไม่ค่อยทักใครก่อนเพราะเราไม่รู้จะทักเขายังไง เราโบ๊ะบ๊ะไม่ค่อยเก่ง เจ๊าะแจ๊ะไม่ค่อยเก่งครับ
เป็นคนพูดไม่เก่ง?
ไม่เก่ง ถ้าจะพูดเก่งก็คือเก่งในเรื่องที่เรารู้ เรื่องที่เราสนใจ เช่นเรื่องดนตรี เรื่องทำเพลง เราจะพูดได้ flow กว่า แต่ถ้าคุยเล่นเราจะไปไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่
อยากให้แพทริคบอกอะไรเกี่ยวกับเรื่องดนตรีหนึ่งเรื่อง
ผมจะพูดเรื่องที่ผมถนัดมากที่สุดคือเรื่องเขียนเพลงครับ
ลองบอกหน่อย
เคยมีคนถามว่าผมเขียนเพลงยังไง อยากให้ผมสอน ซึ่งผมรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่สอนกันไม่ได้ เพราะการเขียนเพลงสำหรับผม ผมรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่ต้องมาจากข้างในของตัวเราเอง เหมือนเราไม่ได้คิดอะไรมาก ไม่ได้คิดว่ามันต้องออกมาเพอร์เฟก มันต้องออกมาจากสตอรีของเราที่เราอยากเล่า เหมือนเพลงของผมทุกเพลงก็มาจากเรื่องของผมเอง ผมไม่ได้ประดิษฐ์คำอะไรมากมาย ผมคิดยังไงก็เขียนออกมาแบบนั้นเลย
ย้อนกลับไปตอนเป็นเด็กชายแพทริค ที่ยังไม่มีเรื่องดนตรีที่ถนัดที่สุด ตอนนั้นสนใจเรื่องอะไร
หลายอย่างมากเลยครับ ตอนเด็ก ๆ ผมเป็นเด็กอยู่นิ่งไม่ค่อยเป็น ต้องหากิจกรรมทำตลอดเวลา จำได้ว่าแพสชันแรกของผมคือ นก เพราะตอนเด็กที่บ้านของผมเลี้ยงนก 40 – 50 ชนิด เพราะคุณปู่ชอบนก เลยกลายเป็นว่าผมหลงใหลไปกับนกเช่นเดียวกัน
ชอบนกตอนอายุเท่าไหร่
น่าจะประมาณ ป. 1 – ป. 2 ครับ
พอขึ้นมาชั้นประถมศึกษาปี่ที่ 5 – 6 แพชชันของแพทริคคือะไร
เปลี่ยนมาเป็นต้นไม้ครับ ผมเริ่มสนใจพันธุ์ไม้ แล้วก็สนใจวิธีการปลูกต้นไม้ ตอนนั้นมีการปักชำ คือการตัดเอากิ่งมาแช่น้ำไว้สักพักให้รากจะขึ้น แล้วเราก็ไปปักใส่กระถาง มีหลายวิธีมาก มีวิธีติดตาด้วยอย่างต้นลีลาวดี เราไปเอาตาของต้นที่มีดอกสีชมพูมาแปะกับต้นดอกสีขาว แล้วมันจะงอกออกมา หรือเปล่าผมไม่แน่ใจ จำไม่ได้ แต่วิธีปักชำของผมที่จำได้คือตัดมาหนึ่งกิ่งเอาไปแช่น้ำ จากนั้นปลูกได้เลย
แล้วความสนใจช่วงมัธยมต้นคืออะไร
ตอนม.ต้นเป็นเรื่องดนตรีล้วน ๆ เลยครับ ม.1 เริ่มเล่นวงโยทวาธิต เป็นความใฝ่ฝันตั้งแต่ ป.4 – 5 แล้ว แต่วงโยมีแค่เด็กมัธยม เพราะเขาไม่ให้เด็กประถมเข้าวงโยฯ ก็เลยเหมือนเป็นโมเมนต์ที่ผมรอมาตลอด พอได้ขึ้นม.1 ผมก็เข้าวงโยฯเลย ไปตีกลองอยู่พาร์ท percussion
นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้แพทริคอนันดามีแพสชันของดนตรี
ใช่ครับ
แพสชันช่วงมัธยมปลายคืออะไร
ม.ปลายเหมือนหลุดโฟกัสไปที่บาสเกตบอลไปช่วงนึง เหมือนเราอยากเป็นนักกีฬาบาสอยู่แล้ว ก็เลยแวะไป แต่ต้องกลับมาเพราะว่าไม่สำเร็จครับ ไม่รุ่งเท่าไหร่
เมื่อเส้นทางบาสเกตบอลไม่รุ่งทำไมถึงกลับมาเส้นทางดนตรี
พอเล่นบาสไม่รุ่ง ผมก็เลยไปประกวดร้องเพลง เป็นครั้งแรกเลยที่เราจริงจังเรื่องการร้องเพลง เพราะที่ผ่านมาเราเป็นมือกลองมาตลอด แต่ทีนี้เราอยากจะมีเพลงเป็นของตัวเอง อยากออกซิงเกิล เลยไปประกวดร้องเพลงตามรายการต่าง ๆ
ตอนที่ไปประกวดตามรายการต่าง ๆ อายุเท่าไหร่
ครั้งแรกคือตอนม.5 ครับ อายุ 17
คำว่า ‘success’ เกิดขึ้นตอนอายุเท่าไหร่
อายุ 22 ปีนะผมว่า คือตอนที่ได้เข้ามาอยู่ค่ายเพลง เหมือนเป็นความสำเร็จครั้งแรกเพราะว่ามีคนสนใจ มีคนเอาเรามาทำเพลงแล้วครับ รู้สึกภูมิใจ ดีใจเป็นครั้งแรก
อยากรู้ว่าเป็นผลพวงมาจากเพลงไหน
ผมทำเดโมประมาณ 3 เพลงครับ แล้วก็ส่งไปตามค่ายเพลงอยู่ปีนึง ทั้งปีเลย ส่งไปตามค่ายเพลงทุกค่ายเลยครับ แต่ก็ไม่มีค่ายไหนติดต่อกลับเลยนะ มีค่ายนี้ที่อยู่ปัจจุบันที่ตอบกลับ
ในมุมของแพทริคคิดว่าพอมีค่ายรับเราเข้าไปอยู่ด้วยหมายถึง success มีความสุขแล้วหนึ่งระดับ
ใช่ครับ แต่ผมรู้ว่ามันคือจุดเริ่มต้น ซึ่งก่อนที่จะมาอยู่ค่ายได้ผมก็สู้เหมือนกัน คือตอนที่ผมเริ่มทำเพลงผมไม่มีเงินซื้ออุปกรณ์ทำเพลง ผมก็เลยไปยืมเงินคุณป้าของผมมาสามหมื่นเพื่อมาซื้ออุปกรณ์ทำเพลง แต่ตอนนั้นผมทำเพลงไม่เป็น ไม่รู้เลยว่าอะไรมันใช้ยังไง เลยเสิร์ชในกูเกิลว่ามันใช้อะไรบ้างแล้วเราก็ไปไล่ซื้อตามนี้ พอซื้อของมาไม่รู้มันใช้ยังไงก็เลยไปดูยูทูบต่อ ระหว่างนั้นผมก็ต้องหาเงินมาผ่อนคุณป้าคืนทุกเดือน ผมไปเป็นฟรีแลนซ์ ไปเป็น AR เป็นแบ็กสเตจ ให้ศิลปินคนอื่นตอนสมัยเรียน ตอนที่ผมเรียนอยู่ พอเลิกเรียนเสร็จไปทำเพลง บางวันก็โดดเรียนไปทำฟรีแลนซ์
ก่อนเข้าค่ายรู้สึกว่ามีเพลงไหนที่คนสนใจไหม
มีครับ เพลง “คนไกล” ก่อนที่ผมจะปล่อยออฟฟิเชียลเอ็มวี ประมาณ 2 ปีก่อนหน้านั้น ผมเคยปล่อยเดโม เล่นกีตาร์อยู่ในหอที่มหาวิทยาลัยและลงไปในยูทูบ เพื่อน ๆ ก็ชอบ ส่วนมากจะเป็นเพื่อนของเพื่อนชอบ
แพทริคคิดว่าอะไรที่ทำให้คนมาชอบเพลงคนไกล
ผมก็อยากรู้เหมือนกันครับ เพราะเป็นเพลงที่ปล่อยมานานแล้ว แต่ก็เหมือนมันกลับมาเรื่อย ๆ แต่ถ้าเอาเหตุผลที่เห็นได้ชัดที่สุดมันน่าจะเป็นเพราะแบบมีคนเป็นอินฟลูเอ็นเซอร์ และตอนนั้นมีดาราอย่างไอซ์ พาริส, เจเลอร์ เอามาโคฟเวอร์ทำไลฟ์เซสชัน มันก็เลยกลับมาอีกที และก็มีตอนที่ผมไปออก Omegle กับพี่ภู่กันใน TikTok ทำให้มันกลับมาอีกครั้งนึง ทั้ง ๆ ที่มันเป็นเพลงที่ปล่อยออกมานานมากแล้ว
นอกจากเพลง “คนไกล” แล้ว ก็มีเพลงอื่นที่ตามมาในชาร์ตอีก 3 เพลง คิดว่าอะไรที่ทำให้เพลงมันไปฮิตใจคนฟังได้
ผมคิดว่าเป็นเนื้อหาเพลงของผมนะ ที่ใช้คำง่าย ๆ ผมไม่ใช่คนประดิษฐ์คำเหมือนที่บอกในตอนแรก ผมคิดยังไงผมก็เขียนแบบนั้นเลย และผมคิดว่าผมเป็นศิลปินชายที่ไม่คิดว่าจะโดนมองว่าเป็นคนอ่อนแอ เพลงเศร้าอย่างเพลง “Lavender” เราไม่อยากให้เขาไป เราก็เขียนว่าไม่อยากให้เขาไป พอเป็นผู้ชายเขียน แล้วมันอาจจะดูเหมือนเป็นคนอ่อนแอ แต่ผมคิดว่าความรักมันก็คือการที่เราไม่ได้ทำเหมือนว่าเราโอเคกับสิ่งที่เราไม่โอเค มันคือการจริงใจกับความรู้สึกของตัวเองนะผมว่า
ทุกเพลงของแพทริคมีการเขียนจากประสบการณ์จริงใช่ไหม
ทุกเพลงเลยครับ
แปลว่าเราเป็นคนมีความรักมาเยอะไหมในชีวิตเรา ?
มีมาไม่เยอะ แต่กับครั้งล่าสุดเป็นระยะเวลานาน
ครั้งล่าสุดคือเจ้าของเรื่องราวเพลง Lavender ใช่ไหม
ก็คือทุก ๆ เพลงทั้งอัลบัมเลยครับ
ก็คือทั้งอัลบัมเป็นเรื่องราวของเขาเลย เป็นเรื่องราวของความรักครั้งนั้น
ใช่ครับ
ส่วนใหญ่แพทริคมีแต่รอยสักสีม่วง
ใช่ครับ เราชอบสีม่วงอยู่แล้ว มีเพลงชื่อ “Lavender” ด้วย
ดูจากการวางตำแหน่งของรอยสักดูเราเป็นคนที่บอกว่าไม่คิดอะไร ทำตามความรู้สึกตัวเองเลย
ใช่ครับ มีการคิดถึงคอมโพซิชันนิดนึง แบบบางอันมันต้องอยู่ตรงนี้
สีม่วงในความรู้สึกแพทริคหมายถึงอะไร
ผมว่ามันเป็นสีที่ไม่ร้อนและไม่เย็น เป็นสีที่อยู่ตรงกลางระหว่างสีแดงกับสีน้ำเงิน สำหรับผมแล้วรู้สึกว่าสงบดีแล้วก็มีความลึกลับ
คิดว่าตัวเองเป็นคนสีม่วงไหม
ถ้าพูดถึงอารมณ์ของผม ก็น่าจะเป็นสีม่วงนะ
สงบและลึกลับ ?
ใช่ครับ
เป็นคนเข้าถึงยากไหม
สำหรับผมผมว่ายากนะ ผมไม่ค่อยเปิดให้คนเข้ามาง่าย ๆ แบบว่าเราค่อนข้างเป็นคนเก็บตัว อย่างที่ผมบอกผมไม่ค่อยเจ๊าะแจ๊ะกับคนเยอะ เพราะเราทำเพลง ทำให้เราไม่ได้เข้าสังคม ทำให้เราลืมวิธีคุยหรือเข้าหาคน
จากที่เห็น ถึงแพทริคจะเป็นคนเปิดยาก แต่จริง ๆ แล้วถ้าเราอยู่กับคนเราก็กลมกลืนนะ
ใช่ครับ ผมอยู่กับคนได้ทุกประเภท อยู่ด้วยกันได้แต่เราไม่ค่อยสนิทกันมากขนาดนั้น
คนที่จะสนิทกับแพทริคมาก ๆ ต้องเป็นคนแบบไหน
สนิทสุดสำหรับผมก็คือ พี่แต๊บ เป็นผู้บริหารค่ายและเป็นโปรดิวเซอร์ของผมเกือบทุกเพลงเลย เราคุยกันเกือบทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องเพลง จริง ๆ แล้วผมชอบคุยกับคนที่มีแพสชัน รักในสิ่งที่ตัวเองทำ เวลาคุยแล้วได้รับเอเนอร์จีไปด้วย เหมือนพี่แต๊บที่มีเอเนอร์จีและความฝันที่อยากทำ
ติดตามบทสัมภาษณ์ และ เรื่องราวที่คุณยังไม่เคยรู้ของ ‘แพทริคอนันดา’ เพิ่มเติมได้เร็วๆนี้ ที่ Madan.fun
Editor in Chief : Natthida Ratchawong
Producer : Ployrawee Choksuchanun
Model : Patrickananda
Photographer : Sakdanai.K
Graphic Design : wowweeraya
Make up & Hair : Montree Thurdkiattisak
Make up & Hair Assistant : Pongsakorn Konton
Stylish : Patipan Jaksukan
Content Creator (Internship) : Nutjari Plaingam
